به مناسبت 12 آذر، روز جهانی توانیابان و معلولان
پویش ایران من در آستانه این روز مروری مختصر بر آمار و اطلاعات موجود معلولان در جامعه داشته است.
بنا به تعریف سازمان بهزیستی کل کشور معلولیت عبارتست از محرومیت مستمر ناشی از نقص یا ناتوانی یک فرد مشخص که انجام وظیفه ای را که براساس شرایط سن، جنس و عوامل فرهنگی برای افراد غیر معلول عادی دانسته شده است محدود نموده و مانع می‌گردد. به عبارت دیگر معلول به کسی اطلاق می‌شود که بر اثر ضایعه جسمی- روانی ناشی از توارث، بیماری، جنگ و یا حادثه اختلال قابل توجهی به طور مستمر در سلامت و کارآیی عمومی بدن و یا در شئون اجتماعی و حرفه ای او به وجود آید چنان که این اختلال از استقلال وی در ابعاد اجتماعی و اقتصادی بکاهد.
حال با در دست داشتن این تعریف نگاهی به آخرین آمار موجود داشته‌ایم. مطابق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 انواع معلولیت‌ها بررسی شده و از مجموع جمعیت کشور یک میلیون و 17 هزار و 659 نفر دارای حداقل یکی از انواع معلولیت‌ها هستند. بنا به این آمار، سهم هر کدام از معلولیت‌ها در جامعه به میزان 9.73 درصد نابینا، 9.79 درصد ناشنوا،13.45 درصد اختلال در گفتار و صدا،2.52 درصد قطع دست،12.57 درصد نقص دست،4.65 درصد قطع پا،25.86 درصد نقص پا،13.55 درصد دارای نقص تنه و32.82 درصد مبتلا به اختلال ذهنی بودهاند. با توجه به فراوانی اختلال ذهنی و نقص پا شاخص‌ها نشان می‌دهد که از هر سه فرد معلول یک نفر دارای اختلال ذهنی و از هر چهار نفر معلول یک نفر نقص پا دارد.
از سوی دیگر فراوانی معلولیت‌ها در بین مردان بیش از زنان بوده و در مجموع ۳۵ درصد از معلولان را زنان و ۶۵ درصد را نیز مردان تشکیل می‌دهند.
البته باید بیان کرد که از نظر برخی کارشناسان آماری اعداد و ارقام واقعی معلولیت بیشتر از نتایج جمع‌آوری شده است چرا که در روستاها و شهرهای کوچک، برخی خانوارها «معلولیت» را نوعی نقص برای کل خانواده دانسته و در نتیجه در پاسخ به پرسش‌های آمارگیر حاضر به اظهار معلولیت یکی از اعضای خانواده نبوده‌اند.
وجود معلولیت جسمی شاید در ظاهر از توانایی‌های این افراد بکاهد اما مسلما از قدرت ذهن و خواسته‌های معلولان چیزی کم نمی‌کند.
سوال اصلی آن است که سهم این عزیزان از امکانات آموزشی چه میزان است و این سهم چه نتیجه ای را در بر دارد؟
متاسفانه با توجه به کمبود امکانات آموزشی، فقر خانواده‌های معلولان، جهت‌گیری منفی و عدم پذیرش این افراد، فرد دارای معلولیت به امید دریافت اندک مستمری به پستوی خانه رانده می‌شود.
در حالی‌که یکی از راهکارهای اصلی برای فعالیت بیشتر معلولان، تحصیل دانشجویان و دانش‌آموزان معلول در کنار افراد سالم است.
با این روش به پذیرش بیشتر این گروه از افراد در جامعه کمک بیشتری شده و موجبات احترام و تحمل متقابل افراد را فراهم می‌آورد و سبب عادی جلوه‌دادن حضور معلولان در جامعه می‌شود.
پشتیبانی مدارس ایران منمشاهده نوشته ها
ایران من ادای دین ما در جهت برآوردن وظیفه اخلاقی و مسئولیت اجتماعی به کودکان مناطقی است که به واسطه زندگی در نقاط دور از مرکز، دور افتاده نامیده، به حاشیه رانده شده اند و مورد بی مهری و محرومیت قرار گرفتند تا یاد بگیریند و بگیریم که همه خاک این وطن با ارزش است و آنچه این خاک را بارور می کند اراده، دانش و کوشش جمعی است.
بدون دیدگاه